Doorbetaling loon
In de context van bedrijfsgeneeskunde verwijst “doorbetaling loon” naar het principe waarbij een werkgever verplicht is het salaris van een werknemer door te betalen tijdens een periode van ziekteverzuim. Wanneer een werknemer ziek is en niet in staat is om te werken, kan de werkgever verplicht zijn om gedurende een bepaalde periode (meestal wettelijk vastgesteld) het loon van de werknemer volledig of gedeeltelijk door te betalen.
In Nederland is de doorbetaling van loon bij ziekte wettelijk geregeld in de Wet arbeid en zorg (Wazo) en de Wet verlenging loondoorbetalingsverplichting bij ziekte (Wvlbz). Volgens deze wetten heeft een werknemer recht op loondoorbetaling bij ziekte gedurende een periode van maximaal 104 weken (2 jaar). Tijdens de eerste 52 weken (het eerste ziektejaar) is de werkgever over het algemeen verplicht om minimaal 70% van het loon door te betalen, maar dit percentage kan in de arbeidsovereenkomst of cao hoger zijn. In het tweede ziektejaar geldt een wettelijk minimum van 70% van het laatstverdiende loon, met een eventuele aanvulling tot het minimumloon.
Het doel van de doorbetaling van loon bij ziekte is om werknemers financiële zekerheid te bieden tijdens een periode van ziekteverzuim en hen in staat te stellen te herstellen zonder ernstige financiële gevolgen. Werkgevers worden op deze manier gestimuleerd om aandacht te besteden aan de gezondheid en het welzijn van hun werknemers, en om passende maatregelen te nemen om de duur van ziekteverzuim te beperken.
